In 2005 ben ik enthousiast aan een nieuwbouw begonnen.
Zoals er al aangehaald is, is het budget minder. Bij aanvang dacht ik ook van ondertussen wat bij te sparen.
Met de verschillende prijsstijgingen van de afgelopen 3 jaar en wat kleine veranderingen hier en daar, noem het gerust wat meer luxe, is van bijsparen niets in huis gekomen.
Zelf werk ik in dagdienst, wat wil zeggen dat ik voor en na mijn werk, zaterdag en zondag op de bouw te vinden ben. Mijn leven heeft de laatste 3 jaar "on Hold" gestaan. Vrienden zie je alsmaar minder, wat het zwaarder maakt als je er alleen voor staat.
Voor de bouw had ik me voorgenomen dat het niet zou gebeuren. Ik zou tijd maken voor mijn vrienden. In de praktijk was het niet zo. Deadlines,
Te moe op nog op stap te gaan.
Zaken die je nog moet regelen of bestellen, keuzes maken van verschillende materialen. Een partner zou dit werk wat lichter gemaakt hebben. Een 2de mening is soms niet slecht
Kwa keuzes stond ik er alleen voor. Ik heb eigentijds gebouwd. Snel was ik er achter dat de smaak van m'n ouders niet echt strookte met hetgeen ik wilde.
Ik heb de grootste bewondering voor elkeen die alleen bouwt. Naast fysiek is het mentaal ook niet te onderschatten. Dit wordt wel eens vergeten in het aanvangs enthousiasme en droom van een eigen huisje.
Ondertussen ben ik er er bijna, maar ik durf eerlijk toe te geven, dat het een pak zwaarder is geweest dan ik vooraf had kunnen voorzien. Vooral het mentale van elk weekend alleen te moeten klussen is niet te onderschatten.