[Barbalu]

Dag,

Ik heb een vraag. Mijn vriend en ik zijn op zoek naar een huisje. Nu is het zo dat ik spaargeld heb en mijn vriend bijna niet. Hoe regeln wij het best als wij iets samen kopen? De eigen inbreng ga ik grootste deels betalen.

Dus kunnen wij het dan bijvoorbeeld bij de notaris vasthouden dat ik de bedrag gelegd heb. Is het huis dan als wij het afbetaald hebben bijv. 40 % van hem en 60 % van mij?

Heeft iemand hier al eens zo een situatie voorgehad?

Groetjes

 

[fido]

Ja, de notaris kan dit zo beschrijven, dat is geen enkel probleem. Dat wordt ook zeer vaak zo gedaan.
Als je op zoek bent om een huis te kopen kan je al eens contact opnemen met een notaris naar keuze om dit te bespreken. Wanneer je effectief een huis hebt gevonden is het altijd ten zeerste aan te raden om een eigen notaris te nemen, ook als de verkopers al een notaris hebben. Dit kost je geen euro meer en jouw notaris zal vooral ook jouw belangen behartigen.

 

[Caroto]

Zijn of gaan jullie wettelijk samenwonen?

Je kan dat ook op verschillende manieren laten vastleggen. bob 40%60% of enige andere verhouding. Of bvb laten vastleggen dat hij 0 euro heeft ingebracht, jij bvb 100000. en dat later bij een eventuele verkoop de verkoopwaarde eerst wordt verminderd met jou (al dan niet geïndexeerde ) 100000 euro en daarna ieder de helft bezit (50/50)

Je bent daar allemaal heel vrij in. Zoals Fido zegt : ga nu eerst al langs de notaris vooraleer je begint met compromissen tekent en dergelijke.

 

[Tomvdw]

Zijn of gaan jullie wettelijk samenwonen?

Je kan dat ook op verschillende manieren laten vastleggen. bob 40%60% of enige andere verhouding. Of bvb laten vastleggen dat hij 0 euro heeft ingebracht, jij bvb 100000. en dat later bij een eventuele verkoop de verkoopwaarde eerst wordt verminderd met jou (al dan niet geïndexeerde ) 100000 euro en daarna ieder de helft bezit (50/50)

Je bent daar allemaal heel vrij in. Zoals Fido zegt : ga nu eerst al langs de notaris vooraleer je begint met compromissen tekent en dergelijke.

Hebben wij zo ook gedaan: opgelijst wie wat had en de waarde erbij. Totale bedrag van elk is vastgelegd bij de notaris.

Niet enkel voor het huis, maar kan je ook met spullen doen.

 

[D I Y]

Om geen ongelijkheid te creëren in de relatie kan je volgende doen:
* bij de notaris wordt de eigen inbreng in de akte gezet. Bij een eventuele verkoop dient die eigen inbreng eerst terugbetaald te worden, daarna de overige opbrengst gedeeld door 2. De woning is echter 50% eigendom van elk!
* je neemt samen een lening voor het restbedrag en betaalt elk de helft af, of je betaalt ‘samen’ af.
* eventuele extra’s (tuinhuis, zonnepanelen, nieuwe keuken) in de loop der jaren betaal je 50/50, of ‘samen’.

ipv 50/50 betaal je bvb ‘samen’ uit de gezamenlijke inkomsten als je de relatie ernstig neemt. Je denkt niet over ‘wat als’ of mijn en dijn. Je denkt in termen van ‘wij’ en ‘ons’. Soms zal iemand misschien een tijdje minder inkomen hebben (het leven doet rare dingen: gezondheid, werk, kinderen,…) en dan mag dat niet tussen jullie in komen te staan.

Zo bouw je samen iets op, zonder onevenwicht en elk draagt gelijkmatig bij tot en profiteert gelijkmatig van de meerwaarde. Dat elimineert ook de nood om dat startbedrag te indexeren of rente te verrekenen.
Wat initieel werd ingebracht blijft eigen. Ook dat geeft rust in het hoofd.

De andere partner moet nù wel keihard aan het sparen slaan om de helft van de registratierechten en de notariskosten bijeen te sparen. Desnoods elke dag boterhammen met choco. Dat ga je niet voor elkaar gaan lenen. Dat zit ook niet in de waarde van de woning.

 

[getmixedup]

Je kan dit inderdaad zo doen via een notaris.

ipv 50/50 betaal je bvb ‘samen’ uit de gezamenlijke inkomsten als je de relatie ernstig neemt. Je denkt niet over ‘wat als’ of mijn en dijn. Je denkt in termen van ‘wij’ en ‘ons’. Soms zal iemand misschien een tijdje minder inkomen hebben (het leven doet rare dingen: gezondheid, werk, kinderen,…) en dan mag dat niet tussen jullie in komen te staan

dit is echt heel belangrijk advies!

Als je samen een leven uitbouwt, ga je sowieso ongelijke verdelingen hebben. Of gaat ieders zijn eigen was/strijk doen? Ieder zijn eigen eten koken? Exact evenveel uren voor de kinderen zorgen? Ieders om beurt kuisen, gras afrijden, …?

Een relatie is niet 50-50. Om dus de basis van jullie relatie/gezin op papier te gaan verdelen, geeft veel vaak wrijvingen op langere termijn!

Uiteraard bescherm je wat je best elkaar door eerlijk te beschrijven hoe de realiteit is. Maar let op met verdelen op voorhand.

 

[D I Y]

Toen ik destijds trouwde werd de huwelijkswet voorgelezen. Daarin stond dat beide partners aan de kosten van het huwelijk bijdragen naar godsvrucht en vermogen.
Dat betekent dat de wetgever oplegt dat de partner die meer heeft ook meer moet bijdragen.
Dat is in het huwelijk, maar je kan dat maatschappelijk principe doortrekken naar elke serieuze relatievorm.

Wij hebben onze lonen altijd op een gemeenschappelijke rekening gezet en wat overbleef in 2 gedeeld naar elke spaarrekening. Voor een tijdje toch, daarna werd het gemeenschappelijke spaarrekening. Nooit ook maar 1 woord gezegd over het uitgavenpatroon van mijn echtgenote, of omgekeerd. Maar wij waren ook wel partners met eenzelfde doel voor ogen op lange termijn.

Intussen is het sinds mijn hartinfarct weer elk afzonderlijke spaarrekening na kritiek vanwege de bank: als een partner overlijdt wordt alles wat gemeen is geblokkeerd, en het duurt wel enkele dagen eer dingen geregeld zijn en dan nog enkel beperkte bedragen.
Mijn vrouw heeft onlangs haar zaak verkocht, waardoor er onevenwicht ontstond in onze ‘waarde’ en dan herschikken we dat zodat bij overlijden van de ene, de andere en de kinderen de laagst mogelijk erfenisrechten betalen.
Een leuke meevaller daarbij is dat in België schenkingen onder echtgenoten steeds herroepbaar zijn alsof ze nooit hebben plaatsgevonden, dus dat is ook iets waarmee je kan spelen door elkaar dingen te schenken en na overlijden te herroepen.
Je kan in ons land jouw huwelijkspartner dus niet écht een cadeau doen… het is altijd herroepbaar en erger nog: in het wettelijk stelsel was het toch al van de ander nog voor die het kreeg.

 

[SK01]

Hier was de inbreng ook niet gelijk verdeeld. Stond beschreven bij de notaris in % van de waarde bij het huis. Toen niet echt bij stil gestaan. Veel verbouw en bijgaan lenen. Maar bij de scheiding word het dan ook in % verdeeld wat niet echt eerlijk is. Je betaald immers samen de lening af. je kan beter de bedragen laten beschrijven.

 

[Mario_]

Hier was de inbreng ook niet gelijk verdeeld. Stond beschreven bij de notaris in % van de waarde bij het huis. Toen niet echt bij stil gestaan. Veel verbouw en bijgaan lenen. Maar bij de scheiding word het dan ook in % verdeeld wat niet echt eerlijk is. Je betaald immers samen de lening af. je kan beter de bedragen laten beschrijven.

dan heb je dat wel verkeerd berekend en beschreven.
% werd hier berekend op wat er daadwerkelijk werd betaald, inclusief het afbetalen van de lening.
A brengt 100k in en a en B betalen lening 200k samen af
A 66% en B 34%

Bedragen beschrijven is dan weer een nadeel van degene die meer inbrengt
Want A steekt 100k meer erin, op dat moment is woning 300k
15j later is woning 550k .... maar isdan die 100k in dezelfde mate mee gegroeid ?

 

[turboke]

Wij hebben in de akte alles 50-50 gedeeld, en betalen al sinds begin de lening af van onze gezamenlijke lonen.
Het extra spaargeld dat ik had bij aankoop 1e huis, heb ik via een "persoonlijke lening" aan mijn partner geleend.
Zonder intrest, zonder indexatie.
Dus als we ooit uit elkaar gaan krijgen we beiden de helft van het huis, maar daarnaast moet mijn vriendin mijn oorspronkelijke meerinbreng terugbetalen.

Dat leek toen het properste, maar iedereen moet dat naar eigen aanvoelen bespreken met notaris.
We konden inderdaad het huis 55-45 verdelen, maar betaal je dan ook de lening 55-45? hoe lang sleep je die ongelijkheid mee? Corrigeer je dat als iemand meer begint te verdienen dan de ander.

Het is niet perfect financieel eerlijk, maar dat is ook zeer moeilijk, en wellicht ook ongewenst.

 

[D I Y]

Hier was de inbreng ook niet gelijk verdeeld. Stond beschreven bij de notaris in % van de waarde bij het huis. Toen niet echt bij stil gestaan. Veel verbouw en bijgaan lenen. Maar bij de scheiding word het dan ook in % verdeeld wat niet echt eerlijk is. Je betaald immers samen de lening af. je kan beter de bedragen laten beschrijven.

dan heb je dat wel verkeerd berekend en beschreven.
% werd hier berekend op wat er daadwerkelijk werd betaald, inclusief het afbetalen van de lening.
A brengt 100k in en a en B betalen lening 200k samen af
A 66% en B 34%

Bedragen beschrijven is dan weer een nadeel van degene die meer inbrengt
Want A steekt 100k meer erin, op dat moment is woning 300k
15j later is woning 550k .... maar isdan die 100k in dezelfde mate mee gegroeid ?

Dat is een ik-redenering en geen wij-redenering.
Geen goeie basis voor een relatie.

Hoedanook, als het huis verkocht wordt voor 550, dan loopt de ene met 325k weg, en de andere met 225k.

 

[turboke]

Hier was de inbreng ook niet gelijk verdeeld. Stond beschreven bij de notaris in % van de waarde bij het huis. Toen niet echt bij stil gestaan. Veel verbouw en bijgaan lenen. Maar bij de scheiding word het dan ook in % verdeeld wat niet echt eerlijk is. Je betaald immers samen de lening af. je kan beter de bedragen laten beschrijven.

dan heb je dat wel verkeerd berekend en beschreven.
% werd hier berekend op wat er daadwerkelijk werd betaald, inclusief het afbetalen van de lening.
A brengt 100k in en a en B betalen lening 200k samen af
A 66% en B 34%

Dat is het nadeel van het in de akte van aankoop te steken.
Dat is niet erg flexibel. Als je dus 200k€ gaat bijlenen voor een verbouwing, wat je wellicht 50-50 betaalt, ga je dan de aankoop akte amenderen? Want het is nu niet meer 66%-34% maar 60-40 (100+200/2+200/2 versus 200/2+200/2). Als het al kan zal het sowieso extra notariskosten veroorzaken.

 

[Caroto]

Toen ik destijds trouwde werd de huwelijkswet voorgelezen. Daarin stond dat beide partners aan de kosten van het huwelijk bijdragen naar godsvrucht en vermogen.
Dat betekent dat de wetgever oplegt dat de partner die meer heeft ook meer moet bijdragen.
Dat is in het huwelijk, maar je kan dat maatschappelijk principe doortrekken naar elke serieuze relatievorm.

Wij hebben onze lonen altijd op een gemeenschappelijke rekening gezet en wat overbleef in 2 gedeeld naar elke spaarrekening. Voor een tijdje toch, daarna werd het gemeenschappelijke spaarrekening. Nooit ook maar 1 woord gezegd over het uitgavenpatroon van mijn echtgenote, of omgekeerd. Maar wij waren ook wel partners met eenzelfde doel voor ogen op lange termijn.

Intussen is het sinds mijn hartinfarct weer elk afzonderlijke spaarrekening na kritiek vanwege de bank: als een partner overlijdt wordt alles wat gemeen is geblokkeerd, en het duurt wel enkele dagen eer dingen geregeld zijn en dan nog enkel beperkte bedragen.
Mijn vrouw heeft onlangs haar zaak verkocht, waardoor er onevenwicht ontstond in onze ‘waarde’ en dan herschikken we dat zodat bij overlijden van de ene, de andere en de kinderen de laagst mogelijk erfenisrechten betalen.
Een leuke meevaller daarbij is dat in België schenkingen onder echtgenoten steeds herroepbaar zijn alsof ze nooit hebben plaatsgevonden, dus dat is ook iets waarmee je kan spelen door elkaar dingen te schenken en na overlijden te herroepen.
Je kan in ons land jouw huwelijkspartner dus niet écht een cadeau doen… het is altijd herroepbaar en erger nog: in het wettelijk stelsel was het toch al van de ander nog voor die het kreeg.

Bankrekeningen op eigen naam worden ook geblokkeerd indien gehuwd onder gemeenschap van goederen..

 

[turboke]

Bedragen beschrijven is dan weer een nadeel van degene die meer inbrengt
Want A steekt 100k meer erin, op dat moment is woning 300k
15j later is woning 550k .... maar isdan die 100k in dezelfde mate mee gegroeid ?

Dat is een ik-redenering en geen wij-redenering.
Geen goeie basis voor een relatie.

Ik zou het zelf zo sterk niet uitdrukken, iedereen moet doen wat ze met elkaar overeenkomen en waar ze zich goed in voelen.
Maar het probleem is vooral dat 1 partner zo stelselmatig meer opbouwt dan de ander.
Je verkoopt je huis over 10 jaar en koopt een nieuw huis. Nu is de ongelijkheid nog meer opgelopen want de partner die meer inbracht heeft ook meer "rendement" gehaald.

Dezelfde redenering was ook waarom we redelijk snel ons loon op gezamenlijke rekening hebben gezet.
Ik verdien meer dan mijn partner. Wellicht zal dat altijd zo blijven. (Tenzij uiteraard onvoorziene omstandigheden, dat ze een mega patent kan verkopen of ik volledig arbeidsinvalide wordt)
Wat hebben wij als gezin, of ik als individu eraan, dat ik naast de gezamenlijke spaarrekening ook nog individueel spaargeld heb?

En opnieuw, uiteraard moet iedereen doen wat ze overeenkomen, en er zullen zeker situaties zijn, waarbij iemand het risico van zijn zaak van zijn partner wil afschermen, of juist wil voorkomen dat een partner ooit na scheiding opeens mede eigenaar wordt van het 200 jaar oud familiebedrijf.

 

[D I Y]

Toen ik destijds trouwde werd de huwelijkswet voorgelezen. Daarin stond dat beide partners aan de kosten van het huwelijk bijdragen naar godsvrucht en vermogen.
Dat betekent dat de wetgever oplegt dat de partner die meer heeft ook meer moet bijdragen.
Dat is in het huwelijk, maar je kan dat maatschappelijk principe doortrekken naar elke serieuze relatievorm.

Wij hebben onze lonen altijd op een gemeenschappelijke rekening gezet en wat overbleef in 2 gedeeld naar elke spaarrekening. Voor een tijdje toch, daarna werd het gemeenschappelijke spaarrekening. Nooit ook maar 1 woord gezegd over het uitgavenpatroon van mijn echtgenote, of omgekeerd. Maar wij waren ook wel partners met eenzelfde doel voor ogen op lange termijn.

Intussen is het sinds mijn hartinfarct weer elk afzonderlijke spaarrekening na kritiek vanwege de bank: als een partner overlijdt wordt alles wat gemeen is geblokkeerd, en het duurt wel enkele dagen eer dingen geregeld zijn en dan nog enkel beperkte bedragen.
Mijn vrouw heeft onlangs haar zaak verkocht, waardoor er onevenwicht ontstond in onze ‘waarde’ en dan herschikken we dat zodat bij overlijden van de ene, de andere en de kinderen de laagst mogelijk erfenisrechten betalen.
Een leuke meevaller daarbij is dat in België schenkingen onder echtgenoten steeds herroepbaar zijn alsof ze nooit hebben plaatsgevonden, dus dat is ook iets waarmee je kan spelen door elkaar dingen te schenken en na overlijden te herroepen.
Je kan in ons land jouw huwelijkspartner dus niet écht een cadeau doen… het is altijd herroepbaar en erger nog: in het wettelijk stelsel was het toch al van de ander nog voor die het kreeg.

Bankrekeningen op eigen naam worden ook geblokkeerd indien gehuwd onder gemeenschap van goederen..

Oh wauw, dat wist ik niet.
Wij zijn getrouwd in scheiding van goederen, zonder een initiële inbreng te beschrijven, maar leven naar gemeenschap van goederen. Maar die scheiding van goederen geeft wel veel mogelijkheden naar optimalisatie, al staat het soms ook dingen in de weg (of vraagt meer regeling).
Ik wist dat mijn vrouw ooit zelfstandig zou worden, en ik was wel bang om met alles wat we hadden meegesleurd te worden in een eventueel faillissement, dus had ik scheiding van goederen gevraagd om zo de mogelijkheid te hebben om zaken te vrijwaren. Is nog niet nodig geweest, en zal ook niet meer zijn. Alhoewel, ze heeft nog altijd een zeer hoge hoofdelijke aansprakelijkheid in haar job, met bijhorende dure verzekering, maar, je weet maar nooit.

Dus ook middelen die al voor het huwelijk eigen waren kunnen dan geblokkeerd raken? Straf. Je moet dan wellicht bewijzen dat het eigen is eer het vrijgegeven kan worden. Of kan dat alsnog pas bij afronden erfenis?

 

[Mario_]

Hier was de inbreng ook niet gelijk verdeeld. Stond beschreven bij de notaris in % van de waarde bij het huis. Toen niet echt bij stil gestaan. Veel verbouw en bijgaan lenen. Maar bij de scheiding word het dan ook in % verdeeld wat niet echt eerlijk is. Je betaald immers samen de lening af. je kan beter de bedragen laten beschrijven.

dan heb je dat wel verkeerd berekend en beschreven.
% werd hier berekend op wat er daadwerkelijk werd betaald, inclusief het afbetalen van de lening.
A brengt 100k in en a en B betalen lening 200k samen af
A 66% en B 34%

Bedragen beschrijven is dan weer een nadeel van degene die meer inbrengt
Want A steekt 100k meer erin, op dat moment is woning 300k
15j later is woning 550k .... maar isdan die 100k in dezelfde mate mee gegroeid ?

Dat is een ik-redenering en geen wij-redenering.
Geen goeie basis voor een relatie.

Hoedanook, als het huis verkocht wordt voor 550, dan loopt de ene met 325k weg, en de andere met 225k.

Dat een basis van een relatie noemen .... ?
Je hebt beiden voor iets gewerkt voordat je een relatie begon en besloot om zulke aankoop te doen.
Je beschrijft die aankoop dan ook zo om jezelf te behouden voor een financiële opdoffer moest er vrij snel een kink in de kabel komen... En onder mijn kennisen en vrieden heb ik helaas genoeg gevallen gezien.
Natuurlijk is er daarna nog een leven samen, waarin de verhoudingen ook anders zijn. En als, zoals bij de meesten alles goed gaat, is er ook geen enkel probleem.
Het volgende dat misschien zal gebeuren is dat de eigendom op naam van de kindere komt te staan, ....weg verdeling.

het voorbeeld van die 100k extra als bedrag, heb ik bv bij een bevriend koppel gezien.
Vrouw stak 150k meer in de woning. Na enkele jaren waaronder veel emotionele schade in de relatie, scheiden hun wegen. Beiden hard gewerkt aan het verbeteren van de woning en die had een mooie meerwaarde daardoor. Maar ze kreeg dus geen meerwaarde op die 150k. Haar man/ mijn collega, heeft dus zonder extra investering, meer waarde voor zijn geld gehad. En eerlijk is eerlijk, ondanks het een vriend van mij is, was hij ook de grote aanleiding waardoor de relatie op de klippen liep. Dan begrijp ik dat dat op die moment extra hard aankomt bij zijn ex.

 

[fido]

Toen ik destijds trouwde werd de huwelijkswet voorgelezen. Daarin stond dat beide partners aan de kosten van het huwelijk bijdragen naar godsvrucht en vermogen.
Dat betekent dat de wetgever oplegt dat de partner die meer heeft ook meer moet bijdragen.
Dat is in het huwelijk, maar je kan dat maatschappelijk principe doortrekken naar elke serieuze relatievorm.

Wij hebben onze lonen altijd op een gemeenschappelijke rekening gezet en wat overbleef in 2 gedeeld naar elke spaarrekening. Voor een tijdje toch, daarna werd het gemeenschappelijke spaarrekening. Nooit ook maar 1 woord gezegd over het uitgavenpatroon van mijn echtgenote, of omgekeerd. Maar wij waren ook wel partners met eenzelfde doel voor ogen op lange termijn.

Intussen is het sinds mijn hartinfarct weer elk afzonderlijke spaarrekening na kritiek vanwege de bank: als een partner overlijdt wordt alles wat gemeen is geblokkeerd, en het duurt wel enkele dagen eer dingen geregeld zijn en dan nog enkel beperkte bedragen.
Mijn vrouw heeft onlangs haar zaak verkocht, waardoor er onevenwicht ontstond in onze ‘waarde’ en dan herschikken we dat zodat bij overlijden van de ene, de andere en de kinderen de laagst mogelijk erfenisrechten betalen.
Een leuke meevaller daarbij is dat in België schenkingen onder echtgenoten steeds herroepbaar zijn alsof ze nooit hebben plaatsgevonden, dus dat is ook iets waarmee je kan spelen door elkaar dingen te schenken en na overlijden te herroepen.
Je kan in ons land jouw huwelijkspartner dus niet écht een cadeau doen… het is altijd herroepbaar en erger nog: in het wettelijk stelsel was het toch al van de ander nog voor die het kreeg.

Bankrekeningen op eigen naam worden ook geblokkeerd indien gehuwd onder gemeenschap van goederen..

Oh wauw, dat wist ik niet.
Wij zijn getrouwd in scheiding van goederen, zonder een initiële inbreng te beschrijven, maar leven naar gemeenschap van goederen. Maar die scheiding van goederen geeft wel veel mogelijkheden naar optimalisatie, al staat het soms ook dingen in de weg (of vraagt meer regeling).
Ik wist dat mijn vrouw ooit zelfstandig zou worden, en ik was wel bang om met alles wat we hadden meegesleurd te worden in een eventueel faillissement, dus had ik scheiding van goederen gevraagd om zo de mogelijkheid te hebben om zaken te vrijwaren. Is nog niet nodig geweest, en zal ook niet meer zijn. Alhoewel, ze heeft nog altijd een zeer hoge hoofdelijke aansprakelijkheid in haar job, met bijhorende dure verzekering, maar, je weet maar nooit.

Dus ook middelen die al voor het huwelijk eigen waren kunnen dan geblokkeerd raken? Straf. Je moet dan wellicht bewijzen dat het eigen is eer het vrijgegeven kan worden. Of kan dat alsnog pas bij afronden erfenis?

Jamoja, raar hoor, eerst vertellen dat je vind dat alles gedeeld moet worden in een relatie en dan komen zeggen dat je zelf met scheiding van goederen bent getrouwd. Ale, ook gemeenschap in goede dagen, maar niet in slechte.

En inderdaad alles wordt geblokkeerd bij overlijden tot duidelijk is hoe de vork in de steel zit.

Het is ook niet alleen een verschil in participatie in de woning die moet besproken worden. Indien niet gehuwd, wat bij overlijden? Beding van aanwas zoals dat vroeger heette, alles naar de langstlevende of is er inbreng vanuit de familie die men eventueel terug wil ... er zijn nog meer zaken te bespreken, zeker in het geval er (nog) geen kinderen zijn.
Heb ik ook bij scheiding al gezien: ene partner heeft schenking uit de familie in de woning gestopt en het wordt dus deel van de gemeenschap, andere familie heeft een uitsluitingsclausule opgenomen, die partner krijgt zijn deel terug.

 

[jvd30]

objectief gezien is geïndexeerd bedrag het eerlijkst. Zo kan je makkelijk extra kosten en subsidies gemeenschappelijk houden en zijn de verbeteringen en tegenslagen gemeenschappelijk. Het rendement is dan beperkter voor de persoon met hogere inbreng maar geld ook omgekeerd bij eventueel negatieve prijsevolutie.

 

[Stefaan Van Slycken]

Ik snap het "we doen een groot deel samen"-verhaal wel, maar scheiding van goederen vind ik de beste keuze. Het staat je dan nog steeds vrij om ongelijke inbreng in de gemeenschap te brengen. Wil ik een grotere auto en daar meer voor bijdragen, dan is dat OK en dan is dat toch "onze" auto. Maar je moet er altijd van uitgaan dat heel wat relaties niet blijven duren. En met het wettelijk stelsel is alles wat je aangekocht hebt in de gemeenschap. Dus als jij een grote Legofan bent of een grote platencollectie hebt aangekocht, dan is de helft van uw wederhelft, en als die wil, kan die u daar enorm mee kloten.

 

[Barbalu]

Bedankt voor de veele antwoorden!

Mijn vriend en ik gaan nog eens goed nadenken hoe wij het best laten beschrijven bij de notaris.

Eerlijk voel ik mij niet zo goed bij als het huis in bijv. 60 van mij 40 van hem verdeelt is. Ergens vind ik het raar want wij gaan sowieso verbouwen, en in gelijke deelen de lening afbetalen. Dus er gaat dan evenveel geld en tijd van ons allebij on het huis.

Ik denk het is best het te beschrijven dat ik bijv. 70 k en hij 10 k erin heeft gestoken en bij een mogelijke verkoop eerst dit "terugbetaald" wordt en de rest gelijk verdeelt. Ik weet niet als het mogelijk is dan ook indexatie mee te rekenen bij de inleg . Dit zou mij het eerlijkste lijken.

Ik wil ook niet dat wij dann in een huis wonen dat "een beetje meer van mij is dan van hem". Wij zijn ook al lang samen en plannen een toekomst met evtl. Kinderen etc.

Wij gaan het als het tot een koop komt met de notaris bespreken.
Wij zijn niet wettelijk samenwonend.

Alvast bedankt voor al die informatie!