Goedendag. Inmiddels wonen we bijna drie maanden in ons huis. Vooraf de voors en tegens goed afgewogen. Er was voor mij ‘’maar’ een tegen: de snelweg (die zit op 300 meter afstand). Ik ben een aantal keer wezen luisteren, ik heb er over gesproken met buren. En ik heb gedacht: ik wen er wel aan.
Eenmaal toen we hier woonde heb ik lang gezocht naar de oorzaak een zwaar ‘gerommel’ in huis. Meer en meer werd ik bevestigd dat dit vanaf de snelweg afkomstig is. Buiten hoor ik het beter dan binnen. Mijn man hoort het ook, maar kan dit wel gewoon filteren als ik thuis is. Ik kan dat veel moeilijker. Ik ben ook gevoeliger voor geluid dan hij.
Ik vind het moeilijk om er te wennen. Ik ga niet bij de pakken neer zitten. Situatie is niet meer te veranderen, wel hoe ik er mee om ga.
De vraag blijft wel bij mij: kan ik er nog aan wennen? Of toch ‘gewoon’ verder verhuizen?
Ik ben benieuwd of anderen hier ervaring mee hebben. Uiteraard snap ik dat elk mens anders is, maar van ervaringen kan ik leren.
Mijn man heeft er minder last van. Maar hij werkt ook veel, dus is ook minder thuis dan ik. We hebben drie kleine kinderen, dus relatief ben ik veel thuis.
Op dit moment ben ik geneigd om te zeggen: we kijken het een jaar aan, en kijken hoe het dan voelt. Zeker ook omdat het veel geld kost. En vooral dat vind ik zo zonde.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Eenmaal toen we hier woonde heb ik lang gezocht naar de oorzaak een zwaar ‘gerommel’ in huis. Meer en meer werd ik bevestigd dat dit vanaf de snelweg afkomstig is. Buiten hoor ik het beter dan binnen. Mijn man hoort het ook, maar kan dit wel gewoon filteren als ik thuis is. Ik kan dat veel moeilijker. Ik ben ook gevoeliger voor geluid dan hij.
Ik vind het moeilijk om er te wennen. Ik ga niet bij de pakken neer zitten. Situatie is niet meer te veranderen, wel hoe ik er mee om ga.
De vraag blijft wel bij mij: kan ik er nog aan wennen? Of toch ‘gewoon’ verder verhuizen?
Ik ben benieuwd of anderen hier ervaring mee hebben. Uiteraard snap ik dat elk mens anders is, maar van ervaringen kan ik leren.
Mijn man heeft er minder last van. Maar hij werkt ook veel, dus is ook minder thuis dan ik. We hebben drie kleine kinderen, dus relatief ben ik veel thuis.
Op dit moment ben ik geneigd om te zeggen: we kijken het een jaar aan, en kijken hoe het dan voelt. Zeker ook omdat het veel geld kost. En vooral dat vind ik zo zonde.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!