Hoi allemaal,
Na lang googelen en lezen wil ik toch hier ook ons eigen verhaal en vraag neertypen.
We, mijn vriend en ik, zijn sinds kort op zoek naar onze eerste koopwoning.
Aangezien we paarden hebben zoeken we iets waar genoeg grond bij is om de nodige plaats te hebben voor weide, piste en stallen.
Geen simpele zoektocht dus.
We hebben een budget van € 320.000, reeds besproken met de bank en zoeken iets wat deels gerenoveerd moet worden en klein beschrijf heeft.
Zo hebben we al op verschillende plaatsen wel interessante panden gezien, maar amper iets in de regio waar we willen wonen.
Nu kwam ik al sinds het begin van onze zoektocht telkens weer uit op één pand, waar genoeg grond bij is en al stallen bij zijn.
Het stond op dat moment al meer dan een jaar te koop en op basis van de foto's vermoedde ik al dat de vraagprijs € 300.000 veel te hoog was.
Het huis is van de jaren 50 en geenszins gerenoveerd.
We vonden het wel al interessant, maar omdat we toch eerst wat dichterbij onze ouders wilden kijken hebben we er een maand niet meer naar omgekeken.
Maar zoals ik zei, het bleef wel in mijn hoofd zitten.
We vonden ook verder niets anders en dus maakten we toch een afspraak om te bezichtigen.
Bij de bezichtiging bleek dat er veel meer werk aan was dan eerst gerekend, elektriciteit afgekeurd, op het verdiep nergens radiatoren, niets geïsoleerd, oude ketel, niet aangegeven zonnepanelen, ... en de buitengebouwen en de tuin lagen vol rommel.
De eigenaars zijn niet meer al te gezond, het werk heeft zich waarschijnlijk opgestapeld.
Dus hebben we thuis grondig overlegd in samenspraak met elektriciën, bevriende architect, onze ouders, aankoopmakelaar, ...
En allen kwamen we tot de conclusie dat het een hoop werk is en we toch zeker zo'n € 80.000 moesten investeren in de renovatie.
En vooral dat het véél te duur was, zeker ook in vergelijking met andere panden in de buurt.
Maar we waren toch echt geïnteresseerd en gezien dat het al zo lang te koop stond dachten we toch sterk te staan.
Dus met al deze argumentatie deden we een, toegegeven serieus laag bod van net geen € 200.000.
De verkopende makelaar is wel een erg vriendelijke en schappelijke man, die ook geen tegenspraak gaf op onze argumenten.
Ik vermeldde wel dat dit bod nog wel bespreekbaar was, ons eindbod was € 220.000.
Maar nog geen uur later mailde hij me dat de verkopers het bod niet aanvaardden en niet lager wilden gaan dan 285.000.
We vielen hier allemaal van achterover en moesten er zelfs een beetje mee lachen, want dat was toch wel echt amper verschil met de vraagprijs ...
Met gevolg trokken wij ons bod in en hebben we enkele weken verder gezocht, zonder resultaat.
En ... het eerste huis bleef maar in ons hoofd spoken.
Long story short.
We hebben de verkopende makelaar gisteren nog eens gecontacteerd met de vraag of het nog te koop staat en of we nog een bod mogen doen?
Had gekund dat we ze beledigd hebben met ons eerste bod.
Ja, het staat nog te koop, er zijn nog bezichtigingen gepland en enkele onderhandelingen lopende.
Of dit waar is weet de kat ...
Dus deden we dit keer een bod van € 235.000.
Direct een stuk hoger, omdat we het zo graag willen zijn we eigenlijk echt wel bereid om meer te betalen dan het waard is, maar we moeten ook nog zien dat we ons budget van € 320.000 inclusief renovatiekosten, nu berekend op € 70.000 met een paar toegevingen, niet overstijgen.
En nu was ik eigenlijk vrij zeker van een schappelijk tegenbod.
Maar NEEN, ze gaan niet lager dan € 280.000!
Ik kan dit niet begrijpen.
Het staat ondertussen al bijna 1,5 jaar te koop, gelijkaardige huizen in de buurt kosten max € 250.000.
Nu wilden we eigenlijk nog een week afwachten en dan opnieuw een bod doen van € 245.000.
Ik wil wel gaan tot € 250.00 - € 255.000, maar mijn vriend vindt dat te zot.
Nu, ik kijk meer naar de 'emotionele' waarde, maar ik ben toch ook niet zo blij met hun waanideeën.
Heeft iemand tips om ze als nog te doen zakken met hun prijs?
Je zou denken dat ze 1,5 jaar wachten toch blij zouden zijn met zo'n aanbod.
Na lang googelen en lezen wil ik toch hier ook ons eigen verhaal en vraag neertypen.
We, mijn vriend en ik, zijn sinds kort op zoek naar onze eerste koopwoning.
Aangezien we paarden hebben zoeken we iets waar genoeg grond bij is om de nodige plaats te hebben voor weide, piste en stallen.
Geen simpele zoektocht dus.
We hebben een budget van € 320.000, reeds besproken met de bank en zoeken iets wat deels gerenoveerd moet worden en klein beschrijf heeft.
Zo hebben we al op verschillende plaatsen wel interessante panden gezien, maar amper iets in de regio waar we willen wonen.
Nu kwam ik al sinds het begin van onze zoektocht telkens weer uit op één pand, waar genoeg grond bij is en al stallen bij zijn.
Het stond op dat moment al meer dan een jaar te koop en op basis van de foto's vermoedde ik al dat de vraagprijs € 300.000 veel te hoog was.
Het huis is van de jaren 50 en geenszins gerenoveerd.
We vonden het wel al interessant, maar omdat we toch eerst wat dichterbij onze ouders wilden kijken hebben we er een maand niet meer naar omgekeken.
Maar zoals ik zei, het bleef wel in mijn hoofd zitten.
We vonden ook verder niets anders en dus maakten we toch een afspraak om te bezichtigen.
Bij de bezichtiging bleek dat er veel meer werk aan was dan eerst gerekend, elektriciteit afgekeurd, op het verdiep nergens radiatoren, niets geïsoleerd, oude ketel, niet aangegeven zonnepanelen, ... en de buitengebouwen en de tuin lagen vol rommel.
De eigenaars zijn niet meer al te gezond, het werk heeft zich waarschijnlijk opgestapeld.
Dus hebben we thuis grondig overlegd in samenspraak met elektriciën, bevriende architect, onze ouders, aankoopmakelaar, ...
En allen kwamen we tot de conclusie dat het een hoop werk is en we toch zeker zo'n € 80.000 moesten investeren in de renovatie.
En vooral dat het véél te duur was, zeker ook in vergelijking met andere panden in de buurt.
Maar we waren toch echt geïnteresseerd en gezien dat het al zo lang te koop stond dachten we toch sterk te staan.
Dus met al deze argumentatie deden we een, toegegeven serieus laag bod van net geen € 200.000.
De verkopende makelaar is wel een erg vriendelijke en schappelijke man, die ook geen tegenspraak gaf op onze argumenten.
Ik vermeldde wel dat dit bod nog wel bespreekbaar was, ons eindbod was € 220.000.
Maar nog geen uur later mailde hij me dat de verkopers het bod niet aanvaardden en niet lager wilden gaan dan 285.000.
We vielen hier allemaal van achterover en moesten er zelfs een beetje mee lachen, want dat was toch wel echt amper verschil met de vraagprijs ...
Met gevolg trokken wij ons bod in en hebben we enkele weken verder gezocht, zonder resultaat.
En ... het eerste huis bleef maar in ons hoofd spoken.
Long story short.
We hebben de verkopende makelaar gisteren nog eens gecontacteerd met de vraag of het nog te koop staat en of we nog een bod mogen doen?
Had gekund dat we ze beledigd hebben met ons eerste bod.
Ja, het staat nog te koop, er zijn nog bezichtigingen gepland en enkele onderhandelingen lopende.
Of dit waar is weet de kat ...
Dus deden we dit keer een bod van € 235.000.
Direct een stuk hoger, omdat we het zo graag willen zijn we eigenlijk echt wel bereid om meer te betalen dan het waard is, maar we moeten ook nog zien dat we ons budget van € 320.000 inclusief renovatiekosten, nu berekend op € 70.000 met een paar toegevingen, niet overstijgen.
En nu was ik eigenlijk vrij zeker van een schappelijk tegenbod.
Maar NEEN, ze gaan niet lager dan € 280.000!
Ik kan dit niet begrijpen.
Het staat ondertussen al bijna 1,5 jaar te koop, gelijkaardige huizen in de buurt kosten max € 250.000.
Nu wilden we eigenlijk nog een week afwachten en dan opnieuw een bod doen van € 245.000.
Ik wil wel gaan tot € 250.00 - € 255.000, maar mijn vriend vindt dat te zot.
Nu, ik kijk meer naar de 'emotionele' waarde, maar ik ben toch ook niet zo blij met hun waanideeën.
Heeft iemand tips om ze als nog te doen zakken met hun prijs?
Je zou denken dat ze 1,5 jaar wachten toch blij zouden zijn met zo'n aanbod.
