Ja, het is jaren geleden dat ik nog eens van me heb laten horen. Sommigen kennen mij nog misschien, van 2007-2008, toen ik een rolstoelaangepast huis liet bouwen en dat was een hilarische administratieve soap.
Wat is er zoal gebeurd ondertussen. Het is alweer toch een verhaal, lol! Qua gezondheid ... wel, MS is een MonSter, lol. Veel pijn, geen pijnstillers door allergie of ernstige nevenwerkingen, alleen warmte helpt echt, dus ik overwinter steeds binnen en kom nog weinig buiten erdoor. Blijk dat ik ook nog wat andere erge fysieke kwalen heb, ik bespaar je de uitleg. Maar mijn optimisme is nog steeds even sterk, lol.
Mijn nieuwe woning is ondertussen verkocht. Dat duurde veel langer dan gedacht. De eerste immo deed nul de botten moeite, dat was een dikke flop. Toen was de prijs verbrand en het heeft 2 jaar geduurd eer we het aan deftige prijs kwijt waren bij een andere immo.
De reden voor verkoop was nl. dat mijn echtgenoot moest beginnen met onderbroken diensten voor enkele jaren en ook moest hij door promotie op 30 minuten van zijn werk zitten, als er fysiek een server moest hersteld worden. We woonden op 1 uur ervanaf. We zaten met de handen in het haar. Korterbij zijn werk was onbetaalbaar. Bovendien moest het een bungalow zijn wegens mijn handicap, dus extra beperkingen in keuze.
Het nieuwe huis verkopen vonden we op zich niet erg. Ik had 1 stel supertoffe buren, maar de rest van de mensen in die stad waren allemaal vrij zuur en onbeschoft. 1 paar lieve mensen was niet voldoende om ons thuis te voelen. We woonden er beide niet zo graag.
Ik "spreek" nog 1 keer per jaar, op mijn vader zijn verjaardag, met hem. Natuurlijk antwoord die niet meer, die is al dood van toen ik 12 was. Maar je snapt wat ik bedoel. Ik zei letterlijk dat we geen oplossing hadden en smeekte om hulp. Mijn man was daarvan niet bewust. 2 dagen erna zocht hij in een stad waar we nooit meer keken, want het was veel te duur. Ideale locatie op 15 minuten van zijn werk in Leuven, stond daar een leuke bungalow te koop. Landelijk, prachtig uitzicht voor en achter, open bebouwing, maar ver buiten ons budget. Mijn droomhuis ..., maar er leek erg veel werk aan.
Iets zei me toch te gaan kijken. Normaal had ik dat niet gedaan. Het kriebelde ... Het was een koopje! Het was slecht geadverteerd en veel beter dan in realiteit. Mijn adem stokte letterlijk toen ik het zag en ik moest moeite doen om een pokerface te behouden. Mijn man kent er niks van, dus die had in eerste instantie geen idee van wat hij zag, die vond het gewoon te duur. Echter, ook al was het een koopje, konden we het nog niet betalen. Gezien het geen kopers trok door de terribele foto’s en info in de advertentie, deed ik een bod ver onder de prijs. 4 dagen later was het bod aanvaard!!
2 maanden na akte bij de notaris, met minimaal werk hoofdzakelijk door mijn man verricht, onder mijn waakzaam oog en volgens mijn instructies, konden we erin. Ik kan dan wel fysiek niks meer, maar ik was ooit zeer handig in klussen. Mijn mond werkt nog prima om orders te geven, lol. We gaven maar 2 werken uit, nl het afbreken van een binnenmuur en het leggen van klikparket door een zeer gekende firma. Man, dat was een miserie! Dat is een verhaal voor later. Het is wel opgelost geraakt in ons voordeel, dat is alles wat ik nu kwijt wil momenteel.
Ondertussen hebben we nog extra isolatie voorzien, zonnepanelen, een paar nieuwe ramen en deuren, en een warmtepompboiler nadat de oude boiler de geest gaf. Het dak op de achterbouw vernieuwen vooraleer het versleten was, was weer een echte klucht, maar dat is ook een ander verhaal voor een andere keer misschien. Wanneer mijn man op pensioen kan, verhuizen we wel naar een beter klimaat, want dat is echt nodig in mijn geval.
Ik woon hier heel graag. We zijn hier nu al bijna 8 jaar. Dit is voor mij de eerste keer in mijn leven een echte thuis, ik heb dat nooit, NOOIT gehad, ook als kind niet. Zoals ik vermoedde, is een mooi uitzicht hebben een noodzaak voor een mens die noodgedwongen bijna 24/7 thuis is. Mijn man is ook happy. Zijn onderbroken diensten zijn nu nog zelden nodig, hij mag deels thuiswerken sinds Covid en hij is direct op zijn werk met minimaal file. Hier is plaats genoeg voor onze hobbies, want het is dubbel zo groot dan het huis ervoor. Het was de moeite waard om de ganse heisa te doen, ook al is het niet bedoeld om hier voor altijd te blijven.
Wat is er zoal gebeurd ondertussen. Het is alweer toch een verhaal, lol! Qua gezondheid ... wel, MS is een MonSter, lol. Veel pijn, geen pijnstillers door allergie of ernstige nevenwerkingen, alleen warmte helpt echt, dus ik overwinter steeds binnen en kom nog weinig buiten erdoor. Blijk dat ik ook nog wat andere erge fysieke kwalen heb, ik bespaar je de uitleg. Maar mijn optimisme is nog steeds even sterk, lol.
Mijn nieuwe woning is ondertussen verkocht. Dat duurde veel langer dan gedacht. De eerste immo deed nul de botten moeite, dat was een dikke flop. Toen was de prijs verbrand en het heeft 2 jaar geduurd eer we het aan deftige prijs kwijt waren bij een andere immo.
De reden voor verkoop was nl. dat mijn echtgenoot moest beginnen met onderbroken diensten voor enkele jaren en ook moest hij door promotie op 30 minuten van zijn werk zitten, als er fysiek een server moest hersteld worden. We woonden op 1 uur ervanaf. We zaten met de handen in het haar. Korterbij zijn werk was onbetaalbaar. Bovendien moest het een bungalow zijn wegens mijn handicap, dus extra beperkingen in keuze.
Het nieuwe huis verkopen vonden we op zich niet erg. Ik had 1 stel supertoffe buren, maar de rest van de mensen in die stad waren allemaal vrij zuur en onbeschoft. 1 paar lieve mensen was niet voldoende om ons thuis te voelen. We woonden er beide niet zo graag.
Ik "spreek" nog 1 keer per jaar, op mijn vader zijn verjaardag, met hem. Natuurlijk antwoord die niet meer, die is al dood van toen ik 12 was. Maar je snapt wat ik bedoel. Ik zei letterlijk dat we geen oplossing hadden en smeekte om hulp. Mijn man was daarvan niet bewust. 2 dagen erna zocht hij in een stad waar we nooit meer keken, want het was veel te duur. Ideale locatie op 15 minuten van zijn werk in Leuven, stond daar een leuke bungalow te koop. Landelijk, prachtig uitzicht voor en achter, open bebouwing, maar ver buiten ons budget. Mijn droomhuis ..., maar er leek erg veel werk aan.
Iets zei me toch te gaan kijken. Normaal had ik dat niet gedaan. Het kriebelde ... Het was een koopje! Het was slecht geadverteerd en veel beter dan in realiteit. Mijn adem stokte letterlijk toen ik het zag en ik moest moeite doen om een pokerface te behouden. Mijn man kent er niks van, dus die had in eerste instantie geen idee van wat hij zag, die vond het gewoon te duur. Echter, ook al was het een koopje, konden we het nog niet betalen. Gezien het geen kopers trok door de terribele foto’s en info in de advertentie, deed ik een bod ver onder de prijs. 4 dagen later was het bod aanvaard!!
2 maanden na akte bij de notaris, met minimaal werk hoofdzakelijk door mijn man verricht, onder mijn waakzaam oog en volgens mijn instructies, konden we erin. Ik kan dan wel fysiek niks meer, maar ik was ooit zeer handig in klussen. Mijn mond werkt nog prima om orders te geven, lol. We gaven maar 2 werken uit, nl het afbreken van een binnenmuur en het leggen van klikparket door een zeer gekende firma. Man, dat was een miserie! Dat is een verhaal voor later. Het is wel opgelost geraakt in ons voordeel, dat is alles wat ik nu kwijt wil momenteel.
Ondertussen hebben we nog extra isolatie voorzien, zonnepanelen, een paar nieuwe ramen en deuren, en een warmtepompboiler nadat de oude boiler de geest gaf. Het dak op de achterbouw vernieuwen vooraleer het versleten was, was weer een echte klucht, maar dat is ook een ander verhaal voor een andere keer misschien. Wanneer mijn man op pensioen kan, verhuizen we wel naar een beter klimaat, want dat is echt nodig in mijn geval.
Ik woon hier heel graag. We zijn hier nu al bijna 8 jaar. Dit is voor mij de eerste keer in mijn leven een echte thuis, ik heb dat nooit, NOOIT gehad, ook als kind niet. Zoals ik vermoedde, is een mooi uitzicht hebben een noodzaak voor een mens die noodgedwongen bijna 24/7 thuis is. Mijn man is ook happy. Zijn onderbroken diensten zijn nu nog zelden nodig, hij mag deels thuiswerken sinds Covid en hij is direct op zijn werk met minimaal file. Hier is plaats genoeg voor onze hobbies, want het is dubbel zo groot dan het huis ervoor. Het was de moeite waard om de ganse heisa te doen, ook al is het niet bedoeld om hier voor altijd te blijven.
