[Anna123]

In opvolging van mijn vorige vraag met betrekking tot een overbruggingskrediet.

Ik bezit dus een afbetaald appartement. Recent (10 jaar oud), 2 slaapkamers, niet te groot (80 m2). Dit is gelegen op zo’n 25 minuten rijden van mijn ouderlijk huis. Momenteel is dit appartement verhuurd. Ik ben enig kind en mijn ouders hun gezondheid is niet geweldig goed. Ik werk voltijds, maar zou dan graag nog 2x per week ‘s avonds langsgaan en zeker ook in het weekend 1 dag.

Momenteel werk ik op 10 minuten rijden van jet ouderlijk huis. Als ik zou verhuizen zou dit 35 minuten zijn enkel. Dit is natuurlijk wel lang.

Ik ken ook niemand in die stad.

Uiteraard kan ik ook hier iets in de huidige omgeving kopen, dichtbij mijn ouderd en werk, maar aangezien het helaas niet mogelijk is om als alleenstaande een overbruggingskrediet te krijgen in mijn situatie (inkomen te laag tijdens overbruggingskrediet), moet ik dan eerst dat appartement verkopen.

Ik ben alleen bang dat als het dan verkocht is, dat ik niets vind in de omgeving. Je weet niet wat je in de plaats krijgt terwijl je al moet verkopen.

Ik zal sowieso moeten bijlenen omdat het hier in de regio duurder is.

Ik ben alleenstaand en 27 jaar. Vind het ook moeilijk om te weten of ik voor een appartement of een huis zou gaan. Werk voltijds, heb nog hobby’s en heb geen echte groene vingers. Een huis lijkt me heel groot aanvoelen alleen.

Enig advies in mijn situatie?

 

[sociaalverhuurder]

Als je nog niet weet wat je wilt en welke regio kan het verstandig zijn om een tijdje te huren.
Dan kan je beter oordelen wat je graag wilt en wat je stoort.

Of als dat niemand stoort kan je wat langer bij je ouders wonen en meer sparen en nadenken wat je wilt.

 

[s v p]

eerst naar de bank gaan en vragen wat er kan ivm overbruggingskrediet enzo. of verkopen en thuis blijven, poen sparen en happen als je iets vind. zorg wel dat de bank ook dan meewil als je koopt en bvb nog 200k nodig hebt ze dit willen geven.

 

[NicoP]

Dichtbij je werk wonen is een grote luxe die niet te onderschatten valt... het heeft mezelf al enkelijke keren doen besluiten om toch niet van werk te veranderen (werk met nettoloon van 800€/maand meer).

Het is natuurlijk een persoons gebonden keuze maar wat zegt je hart en je gezond verstand?

 

[Stefaan Van Slycken]

Snap ik goed dat je dan nu nog bij je ouders woont en dat je een eigen plek wil?
Vergeet dan ook niet dat je als alleenstaande bovenop je werk en de zorg/bezoeken aan je ouders ook nog instaat voor kleren wassen, koken, inkopen doen, kuisen... Tenzij je op het werk eet... Enfin, als je de stap nog moet zetten, neem dan zeker in overweging dat je daar ook tijd mee kwijt bent. In dat geval is een appartement alvast een goed begin, als daar nog een tuin bijkomt zou het kunnen dat je op den duur tegen je goesting naar je huis gaat omdat daar zo 'n hoop werk ligt.
Huren om te beginnen is zeker niet slecht. Goed, je bent wel wat geld "kwijt", maar je doet ervaring op van wat je wel wil en wat niet. Als je een appartement koopt en je bent het binnen 5 jaar beu is de kans klein dat je dat met winst gaat verkopen... Zó straf is de huizenmarkt nu ook niet.

Praat je met je ouders over je idee om alleen te gaan wonen? Willen zij bij de bank bijvoorbeeld borg staan voor een bijkomende lening of iets dergelijks? Wat zijn zij mettertijd met hun woning van plan? Of is een vorm van kangoeroewonen met meer privacy mogelijk mits relatief kleine ingrepen?