Dat is toch echt een cirkelredenering?
Als je nu zou kiezen om wel maar met 1 iemand te gaan werken:
- maar 1 auto nodige = 1 afbetaling, 1 verzekering en 1 keer verbruik
- kinderen moeten niet naar de opvang = minder uitgaven voor opvang en meer "quality time" dus minder dure vakantie nodig
- zelf tijd om huis te onderhouden = geen poetsvrouw nodig = minder uitgaven....
- huis zal opgeruimd zijn = minder opmerkingen en stress
Dat is net het hele punt! Je moet niet met 2 gaan werken maar je maakt die keuze! Bovendien kan je ook met 2 gaan werken met de fiets en op vakantie gaan met de fiets (zelfs met de kinderen).
Wij zijn jonge dertigers dus ik denk dat ik me ook aangesproken zou mogen voelen in deze, maar wij zouden perfect met 1 loon toekomen als we dan bepaalde keuzes anders maken. Of omgekeerd; moest er maar 1 van ons twee werken (of beide deeltijds) dan zouden we andere keuzes moeten maken. En als je die keuzes zou maken, zouden al die "klassiekers" ineens kloppen en in elkaar vallen
Het zijn keuzes en die mag ieder voor zichzelf maken!
Misschien even voor de duidelijkheid. Ik klaag in se niet over mijn situatie (die inderdaad het gevolg is van de keuze die ik/wij maak/maken), maar ik erger me aan de commentaar/het klagen die de generatie boven mij heeft op hoe wij ons leven leiden en de gevolgen daarvan. En hoe simplistisch en eenzijdig zij het bekijken.
En daarbij komen dan een aantal argumenten op tafel die ik meende te herkennen in de tekst van Stefaan (en die bij andere misschien wel terecht zijn).
Het is gewoon frustrerend dat ze even fijntjes gaan vertellen hoe we het anders kunnen doen want zij deden dat vroeger ook zo en dat is goed gegaan. Maar als je dan gezond en open mee wil redeneren en opbouwend in de discussie wilt stappen (want we beschouwen onszelf niet als alwetend) en dan ook aangeeft dat er ook nadelen zijn aan hun voorstel om het anders te doen, dan gaan ze er niet meer op in. En een maand later blijft de plaat hangen en begint dezelfde discussie weer van nul af aan...
Wij reflecteren eigenlijk continu hoe we het nu beter kunnen aanpakken. 1 vd 2 stoppen met werken heeft al op tafel gelegen als scenario, of halftijds of deeltijds, of als zelfstandige beginnen, of flexi-jobben,... tot nu toe wegen de voordelen daarvan niet op tegen de nadelen.
Wat betreft de vakanties of uitetengaan voelde ik me overigens niet aangesproken. En wordt ik ook niet op aangesproken door de generatie boven mij. We zijn in de laatste 3 jaar 1x een midweekske buiten hoogseizoen naar zee gegaan. Gewoon voor de kinderen eigenlijk. En daar hebben we gewoon ons eigen potje gekookt.
Zo herkenbaar die crèche. Ze vergeten er dan wel bij te vertellen dat de grootouders toen ofwel al op pensioen waren ofwel huismoeder waren en de kindjes daar praktisch werden opgevoed.
Exact dat dus bij ons ook. Maar als wij nu aan hun vragen om in het weekend eens een paar uurtjes op te letten is het een gezucht en geblaas.
En pas op, ze moeten dat van mij ook niet, ik klaag daar op zich niet over. Maar ik vind dan die oneliners "
wij hebben jullie vroeger nooit naar de creche gestuurd" wel een beetje misplaatst.
Sorry als ik het topic wat offtopic heb getrokken, maar ik werd getriggerd op een aantal puntje in Stefaan zijn relaas (dat overigens goed en onderbouwd was).